Anastasyia is van 1 t/m 27 mei bij ons te gast. Ze is met 29 andere kinderen, met 3 juffen en 1 meester naar ons eiland toe gekomen. Een lange reis van 2 dagen met de bus en een overnachting in Polen. 17 gastgezinnen stonden op de haven de boot en hun gastkindjes op te wachten. Op dat moment hadden we nog geen idee wie er bij ons zou komen logeren, het enige dat we wisten was dat we een meisje zouden 'krijgen'.

Na de aankomst zijn we met z'n allen naar het dorpshuis gewandeld. Daar werden de kinderen toegewezen aan hun gastouders. Het was heel vreemd, bijzonder en ontroerend. Het meisje dat bij ons thuis al maandenlang 'het russische meisje' werd genoemd, had ineens een naam en een gezicht. Anastasyia. Ze ging met ons mee naar huis en nog geen anderhalf uur later lag ze boven te slapen als een roosje. Wat wás ze moe en wat moet het allemaal vreemd voor haar geweest zijn. Beangstigend ook, lijkt me. Ondanks dat ze natuurlijk alles al van te voren wisten, dat we anders praten, anders eruitzien, andere gewoonten hebben, etc etc. is de 'klap' van de realiteit toch niet te voorkomen. Na ongeveer 10 dagen kwam ze de cultuurshock een beetje te boven en werd ze gelukkig helemaal vertrouwd met ons en met al het reilen en zeilen hier.

Doordeweeks gaan de kinderen naar school van 8:30 - 12:00. Dan lunchen ze op school en daarna is er nog een middagactiviteit. De kinderen komen dan rond 16:00 weer thuis met de bus. De ouders staan bij de haltes hun gastkind op te wachten, verspreid over het hele eiland.

Na schooltijd en in het weekend doen we samen leuke dingen of we spreken af met een vriendje/vriendinnetje van Anastasya. Aangezien dit meisje heel jong is en het dagprogramma flink vol zit is ze na schooltijd echt moe. Dus thuis is vooral de plek om bij te tanken en lekker samen aan de tafel een spelletje doen of een Russisch filmpje op de tv bekijken. Als d'r energie voor is gaan we erop uit; duin, strand, schapenboerderij, naar de koeien bij ons achter, bloemetjes plukken, zwembad, alles wat ze leuk vindt.

Ze geniet, wij ook en we hopen dat ze later kan terugkijken op een onvergetelijke vakantie en ervaring. Wie weet komt haar jongere broertje een ander jaar bij ons logeren...De kinderen komen dus niet een 2e keer, omdat dat voor conflicten zou kunnen leiden tussen de ouders onderling in de dorpjes. Over 2 jaar komt er dus weer een 'verse groep' en zoals het er nu uit ziet doen we dan zeker weer mee!

Hopen dat er tegen die tijd voldoende geld is om de reis weer mogelijk te maken. Want dat is anno 2013 alles behalve zeker...

Meer informatie over de stichting en deze gezondheidsvakanties kunt u vinden op de website.

www.sktt.nl